Glifada

Oblast Atika (grčki: Αττική) je veoma važan istorijski deo Grčke. Njemu pripada glavni grad ove prelepe  mediteranske zemlje. Geografski i površinski gledano, oblast Atika obuhvata istoimeno poluostrvo i Atinu, deo severoistočnog Peloponeza i veća ostrva Hydra, Aegina, Poros, Dokos, Agistri, Salamina, Patroklos, kao i nekolicinu manjih ostrva koja se nalaze u Saroniskom zalivu. Oblast Atika se na severu graniči sa Centralnom Grčkom, a južno sa Peloponezom, dok je sa svih ostalih strana okružena Saronskim i Korintskim zalivom i Egejskim morem. Istorija Atike je veoma bogata. Njeni stanovnici se nikada nisu selili sa ovih područja. Za vreme Mikenske kulture (oko 18. veka p.n.e.), Atika je bila veoma razvijena, a njeni stanovnici su se mahom bavili su poljoprivredom. Arheološka nalazišta iz ovog doba su rasprostranjena po celoj regiji: Marathon, Rafina, Nea Makri, Brauron, Thorikos, Agios Kosmas, Eleusis, Menidi, Markopoulo, Spata, Aphidnae... Žitelji ovog područja su autohtoni stanovnici, jedini koji nisu napuštali popuostrvo, dok su stanovnici drugih delova Grčke veoma često migrirali i doseljavali se na Atiku. U vreme Antičke Grčke (oko 500 godina p.n.e.), za vreme Mračnog veka, najpre su ovde došli Jonjani (pleme izvorno sa severa Peloponeza). Bili su proterani od strane Ahajaca. Kasnije, tokom istorije su mnogi Jonjani ostali, ali su takođe i otišli dalje na istok, najviše u Malu Aziju. Turistički najznačajniji spomenik iz ovog perioda je hram boga mora Posejdona, građen je oko 440. godine p.n.e., koji se nalazi na samom rubu Atičkog poluostrva, na rtu Sunion. Kuriozitet je i kamen u kome je čuveni pesnik Lord Bajron uklesao svoje ime. U klasičnom periodu su na Atici nikle trvđave koje su i danas u dobrom stanju i organizovane za turističku posetu. Jedna od njih je Eleftere (grčki: Eleutherae), koja se nalazi na granici Atike i Centrale Grčke, odnosno njene provincije Voitija (Boetija). Nakon Antičke Grčke, cela oblast pada pod Rimsku, Vizantijsku, Mletačku i Otomansku vlast neizmenično. U 11. i 12. veku n.e. na vlast dolazi Franačka država koja nije imala stroga pravila i gde se razvoj Atike značajno podigao na viši nivo. Za vreme Vizantijskog carstva su izgrađeni brojni manastiri, a jedan koji se posebno ističe je manastir Dafni, izgrađen za vreme Justinijana I ( 5. vek n.e. ). Nalazi se na 11 km zapadno od Atine. Manastir je građen na temeljima Apolonovog hrama, a pretrpeo je razaranje za vreme Krstaških ratova početkom 13. veka. Manastir je upisan u UNESCO-vu listu svetske baštine. Nažalost, cela Atika je najveća razaranja pretrpela za vreme Otomanskog carsva, pa su mnoge građevine i istorijski spomenici razoreni. Iako su uništili brojne manastire, stanovnici Atike su ipak uspeli da istraju u religiji i tradiciji. Čak su i brojna Atička sela zadržala svoje toponime: Oropos, Dionysus, Eleusis, i Marathon. Početkom 19. veka se vodi Grčki rat za nezavisnost, posle koga (1822. godine) zvanično Atika sa Atinom dolazi u ruke Grka. Za sve vreme istorijskih previranja, na Atici se razvija najvažniji filozofski, administrativni, politički, obrazovni i kulturni centar čitave današnje Grčke – veličanstvena Atina.

Atina (grčki: Αθήνα) je jedan od najstarijih svetskih gradova. Njena istorija beleži preko 3400 godina. Domovina Platona i Aristotela, rodno mesto Sofokla, Perikla, Sokrata i mnogih drugih značajnih filozofa, pisaca i političara Antičke Grčke. Atinu okružuju četiri planine: Egaleo, Parinta, Himetus i Penteli, dok se u centralnom delu Atine na stenovitom uzvišenju posebno ističe jedinstveni Akropolj. On je nezaobilazna stanica svakog turiste. Kada uđete kroz Propileje (glavnu kapiju), čekaju vas ostaci hrama boginje Nike, Partenon, Erehtejon sa karijatidama kao i dva antička pozorišta. Sa ovog mesta se pruža predivan pogled na velelepnu Atinu. U podnožju se nalazi Plaka - tradicionalni i istorijski deo grada u kome možete da osetite pravi duh Atine. Osim šetnje starom kaldrmom, divićete se i tradicionalnoj arhitekturi. Posebno ćete uživati u nacionalnim tavernama uz dobre grčke specijalitete, buzuki i sirtaki, a sve to sa pogledom na Akropolj koji uveče, osvetljen, deluje potpuno nestvarno. Do najvišeg brežuljka u Atini - Likavitos, visokog oko 270 metara, stiže se žičarom ili pešice. Predivan pogled na celu Atinu, crkva Svetog Đorđa, pozorište na otvorenom, nekoliko restorana i kafića je ono što nudi ovaj brežuljak. Naravno, ne propustite pogled na Akropolj i sa obližnjeg brda Filopapos, obiđite Monastiraki, stari centar Atine, ali i trgove Sintagma na kome se nalazi zgrada Parlamenta (nekadašnja kraljevska palata) i spomenik Neznanom junaku.

Atina ne podseća ni na jedan drugi evropski grad. Svakako ćete uživati u svim specifičnostima i neobičnostima kojima ovaj grad odiše, kao i u autentičnom spoju istoka i zapada.