Tolo

Poluostrvo Peloponez se nalazi na jugu Grčke. Za njega može da se kaže i da je ostrvo, od kad je prokopan Korintski kanal, jer ga sa ostalim delovima Grčke povezuju samo mostovi preko ovog kanala, kao i most Rio Antirio kod Patre. Na Peloponezu preovlađuje planinski reljef, mada ima i plodnih ravnica. Sa četiri poluostrva okrenuta ka jugu: Epidauros, Mesinija, Mani i Argolida i zalivima, izgleda kao list platana i to je razlog zašto je ranije zvao "Morias".

Poluostrvo Peloponez dobilo je ime po Pelopsu, koji je bio zaljubljen u lepu Hipodamiju, kćer kralja grada Pise Ojnimaha. Njenu ruku bilo je teško dobiti jer je proročanstvo predskazalo Ojnimahu da će poginuti od zetove ruke pa je ovaj našao izlaz u sledećem: objavio je da će Hipodamiju dati za ženu onom koji ga bude pobedio u takmičenju sa konjskim zapregama. Treba znati da je Ojnimah imao najbolju ergelu konja i niko mu nije bio ravan u veštini upravljanja konjima. Izređalo se 13 prosaca, ali ih je sve zadesila ista sudbina, Ojnimah ih je sve pobeđivao i ubijao, a njihove glave je prikivao na vrata svog dvorca kao opomenu ostalima (to je i jedna od legendi zašto se 13 smatra nesrećnim brojem). Međutim, na trke je došao i lukavi Pelops koji je podmitio kočijaša Mirtilosa (Hermesovog sina) da iz kraljevih točkova izvuče čivije. Tako su se tokom trke kraljeva kola raspala i on je smrtno povređen, a Pelops je dobio lepu Hipodamiju i kraljevstvo. Kada mu je došao Mirtilos da zatraži obećanu nagradu, Pelops ga je gurnuo sa visokih stena u more.

Pelops se smatra pretkom porodice Atreus, iz koje su potekli kraljevi Mikene i sam kralj Agamemnon. Još od praistorije, od srednjeg paleolita i bronzanog doba, mnoga plemena su došla sa severa i osnovala svoja sela na Peloponezu. Neka od tih sela postepeno razvila u jake gradove, kao što su Mikena, Sparta i Pilos. U davna vremena, na Peloponezu su bila i mnoga sveta mesta, uključujući Olimpiju, u kojoj su se svake četvrte godine održavale Olimpijske igre, i Epidaurus. Ljudi su išli Epidaurus da se leče od raznih bolesti, a zatim su slavili boga medicine, Asklepija, u pozorištu u Epidaurusu. Vekovima je najmoćniji grad na Peloponezu bila Sparta. U 4. veku p.n.e, sukob između Sparte i Atine je doveo do Peloponeskog rata, koji je dobio ovo ime, jer je najviše borbi bilo na Peloponezu. U srednjem veku, Peloponez bio deo vizantsijkog carstva. Grad Mistras postao je drugi najmoćniji grad Vizantije nakon Carigrada i bio je prestonica  poslednje carske porodice, porodice Paleologa. Nakon pada Vizantije, Peloponez osvajaju Mlečani. Mlečani izgrađuju snažne tvrđave radi zaštite od neprijatelja: Palamidi tvrđava u Nafplionu, Niokastro tvrđava u Pilosu i dvorac Monemvasija. U 15. veku Peloponez su osvojile Osmanlije i vladali su njime do grčkog rata za nezavisnost 1821. U to vrijeme, na Peloponezu su se vodile mnoge odlučujuće bitke za rat da bi napokon 1827. godine, Peloponez postao deo moderne države Grčke.

Spomenici iz svakog perioda burne istorije Peloponeza, velika arheološka nalazišta kao što su drevna Olimpija, Epidaurus, Mikena i Tirinth, vizantijske crkve, jedinstvena naselja i neverovatne tvrđave, prirodne lepote - planine, šume, reke, duboke klisure i pećine okružene azurno plavim morem, prekrasne plaže, peščane i glatka obala na zapadu i kamenita na istoku, Patra, Korint, Nafplion - prva prestonica moderne Grčke i njen najlepši grad, čine ovaj deo Grčkog idealnim za odmor i turistička razgledanja. Nije slučajno da, posebno tokom letnje sezone, brojni turisti stižu na Peloponez iz celog sveta kako bi upoznali ovaj dragulj Grčke. Filoxenia (gostoprimstvo) je ovde dominantna,  hrana je među najboljom u Grčkoj, dok vinogradi daju veliki doprinos celokupnoj ponudi i uživanju. Meštani tvrde da imaju najbolje od svega. I to treba iskusiti.